Της Ευρυδίκης Μπάρκα
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι ψεύτικες ανάγκες που προτάσσονται στον άνθρωπο από την σημερινή δομημένη κοινωνία, καθώς και ο βομβαρδισμός του ανθρώπινου νου με διαφημιστικά μηνύματα έχουν δημιουργήσει σε πολλούς την αίσθηση ότι καταναλώνω άρα υπάρχω. Είναι γεγονός πως η καταναλωτική μανία βρίσκει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξή της στις ανεπτυγμένες κοινωνίες και συνδέεται με καταστάσεις σπατάλης τόσο της ύλης όσο και της ενέργειας.
Τεράστια ζημιά για το περιβάλλον και την ισορροπία των οικοσυστημάτων αποτελούν τα είδη μιας χρήσης (πχ ξυραφάκια, πάνες, μη επαναφορτιζόμενες μπαταρίες) τα οποία δυστυχώς καταλήγουν πολλές φορές σε σκουπιδότοπους αντί σε κέντρα ανακύκλωσης. Η λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών είναι φυσικά η ανακύκλωση και η χρησιμοποίηση από τις εταιρίες όσο το δυνατών λιγότερο υλικών κατά την κατασκευή των προϊόντων τους. Το χαρτί, το πλαστικό, το γυαλί, τα υφάσματα, τα είδη τεχνολογίας (κινητά, τηλεοράσεις, tablet κα) πρέπει να ανακυκλώνονται. Στην Ελλάδα γίνονται βήματα προς αυτή την κατεύθυνση αλλά δυστυχώς ακόμα με αργούς ρυθμούς. Ήδη όμως εδώ και ένα διάστημα πολλά καταστήματα προωθούν την ανακύκλωση των ρούχων και των παπουτσιών (επιβραβεύοντας τους πελάτες που ανακυκλώνουν με κάποια έκπτωση), τη χρήση επαναχρησιμοποιούμενου ποτηριού για τον καφέ, τη χρήση τσαντών πολλαπλών χρήσεων για τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Απλές καθημερινές συνήθειες, που για κάποιους μπορεί να φαντάζουν ασήμαντες, ωστόσο είναι αυτές που προωθούν έναν άλλο τρόπο σκέψης και οργάνωσης της καθημερινής ζωής βασισμένο στην οικολογική συνείδηση.
Η μη μονιμότητα είναι χαρακτηριστικό θα λέγαμε του παρόντος οικονομικού συστήματος, εννοώντας ότι τα οικονομικά συμφέροντα των εταιριών προωθούν πολλές φορές προϊόντα δίχως μακροβιότητα. Σίγουρα στον κόσμο << τα πάντα ρει και ουδέν μένει >> και ιδιαίτερα όσων αφορά τις τεχνολογικές εξελίξεις ολοένα θα δημιουργούνται καλύτερα και βελτιωμένα ως προς τις παροχές και τα χαρακτηριστικά τους προϊόντα, ωστόσο η κοινωνία έχει ανάγκη από προϊόντα που θα ελαχιστοποιούν την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και θα εντάσσονται στη λογική της κυκλικής οικονομίας.
Είναι λάθος να καλλιεργείται στον άνθρωπο η αντίληψη ότι το ατέρμονο κυνήγι υλικών αγαθών θα τον κάνει ευτυχισμένο. Κρίνεται απαραίτητο να συνειδητοποιήσει ο καθένας από εμάς ότι η καταναλωτική μανία που θα την δει κανείς συχνά να οργιάζει ακόμα και Κυριακές (αντί να αποδράσει στην φύση) μέσα σε μεγάλα εμπορικά κέντρα δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην ψυχική ισορροπία του ανθρώπου, ο οποίος κινδυνεύει να κυριευτεί από το σύνδρομο του Μίδα ο οποίος ό,τι άγγιζε μετατρεπόταν σε χρυσό, ξεχνώντας ότι ο χρυσός δεν πίνεται, ούτε τρώγεται.
Comments