του Θοδωρή Λιάγκα
Στη φύση όλα συνδέονται. Αυτό ισχύει εξίσου για ένα υγιές περιβάλλον και μια υγιή οικονομία. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε να διατηρήσουμε τη ζωή χωρίς να φροντίσουμε τη φύση. Χρειαζόμαστε υγιείς οικονομίες για να απομακρύνουμε τους ανθρώπους από τη φτώχεια και να επιτύχουμε τους στόχους της Αειφόρου Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.
Εντούτοις οι στόχοι αυτοί μερικές φορές μοιάζουν να συγκρούονται και οι οικονομικές μας επιδιώξεις στρέφονται πολύ στενά στη φύση. Η φύση είναι αυτή που καθιστά τη βιομηχανία δυνατή. Δεν μπορούμε να έχουμε μακροπρόθεσμη ανθρώπινη ανάπτυξη χωρίς σταθερό κλίμα και υγιή φυσικό κόσμο.
Όταν βλάπτουμε το φυσικό κόσμο, βλάπτουμε τον εαυτό μας. Το αντίκτυπο του αυξανόμενου οικονομικού αποτυπώματος απειλεί άμεσα το δικό μας μέλλον. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει πλέον αστικοποιηθεί, αυξάνοντας την πιθανότητα να χάσουν οι άνθρωποι την επαφή με τη φύση.
Με την προβλεπόμενη αύξηση της στάθμης των ωκεανών και την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, μεγάλες εκτάσεις γης, ακόμη και ολόκληρες χώρες, θα καταστούν ακατοίκητες, προκαλώντας μαζική μετανάστευση που θα οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αλλαγή του κλίματος.
Ποτέ δεν ήταν πιο σημαντικό να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο φυσικός κόσμος και τι πρέπει να κάνουμε για να το διατηρήσουμε. Ένα απαραίτητο πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι τα απόβλητα αποτελούν έναν υπολογίσιμο εχθρό. Η σπατάλη τροφίμων, ενέργειας ή υλικών έχει παρά μόνο αρνητικά αποτελέσματα να επιφέρει. Παράλληλα, η ολοένα και αυξανόμενη παραγωγή πλαστικών, μολύνουν το φυσικό περιβάλλον και τους ωκεανούς μας.
Η υπερκατανάλωση και η μη βιώσιμη παραγωγή έχουν θέσει τον πλανήτη σε κίνδυνο. Δεδομένου ότι ο φυσικός και οικονομικός κόσμος συνδέονται, παρόμοιες αρχές ισχύουν και για τους δύο. Στον οικονομικό κόσμο, για παράδειγμα, δεν θα καταπατούσαμε κεφάλαια μέχρι το σημείο εξάντλησης, διότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή. Ωστόσο, στο φυσικό κόσμο, το έχουμε πράξει επανειλημμένα με πυρκαγιές, καταστροφές δασών, υπεραλίευση και άλλες βλαβερές για το οικοσύστημα ενέργειες, που φτάνουν ακόμα και σε αποδεκατισμό της φυσικής χλωρίδας και πανίδας.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον φυσικό κόσμο, όπως θα αντιμετωπίζαμε και την οικονομία μας. Είναι επιθυμητό να κάνουμε το πρώτο βήμα για να διασφαλίσουμε ότι η τιμή της ενέργειας από ορυκτά καύσιμα αντανακλά όχι μόνο το κόστος παραγωγής αλλά και το περιβαλλοντικό κόστος. Ένα αποδοτικό μέσο θα ήταν να εξαλειφθούν οι επιδοτήσεις ενέργειας που ενθαρρύνουν τη συνεχή αναζήτηση νέων ορυκτών καυσίμων ή που προάγουν την υπερβολική χρήση και τα απόβλητα, που βλάπτουν τόσο τη φυσική όσο και την ανθρώπινη υγεία. Το 2017 υπήρξε τέτοια υπερφόρτιση ενέργειας παγκοσμίως, που το περιβαλλοντικό κόστος έφτασε το εκπληκτικό ποσό των 5,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή το 6,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Όταν πρόκειται για τη διατήρηση μιας ομαλής συμβίωσης μεταξύ του οικονομικού και του φυσικού κόσμου, όλοι μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα. Αρχικά, ο ιδιωτικός τομέας θα μπορούσε να σταματήσει να υποστηρίζει ή να επιδοτεί βιομηχανίες και δραστηριότητες που βλάπτουν τον πλανήτη και αντ 'αυτού να προβαίνουν σε ενέργειες που θα ενισχύουν την αειφόρο ανάπτυξη. Από την άλλη, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να αναπτύξουν πολιτικές για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος και την καταστροφή της φύσης μέσω της προώθησης της έρευνας και της ανάπτυξης της καθαρής τεχνολογίας.
Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει τώρα και πρέπει να μας συμπεριλάβει όλους. Οι νέοι του σήμερα δείχνουν να καταλαβαίνουν και να νοιάζονται για την κλιματική αλλαγή και την οικολογική καταστροφή με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Γκρέτα Τούνμπεργκ. Καλούν τις παλαιότερες γενιές να δράσουν τώρα για να αντιστρέψουν την αλλαγή του κλίματος, διότι πρόκειται για το μέλλον τους, το μέλλον μας. Μέσω αυτών των νεότερων γενεών φαίνεται να υπάρχει ακόμα ελπίδα. Η φύση είναι ανθεκτική. Μπορούμε ακόμα να αντιστρέψουμε μερικές από τις ζημιές που έχουμε προκαλέσει στον πολύτιμο πλανήτη μας. Αλλά ο χρόνος πλησιάζει προς το τέλος. Αν δεν δράσουμε αποφασιστικά τα επόμενα 5 με 10 χρόνια, η ζημιά θα έχει περάσει σε μη αναστρέψιμα σημεία ανατροπής. Πρέπει όλοι μας να ενεργήσουμε σε πολλά μέτωπα και πρέπει να το κάνουμε τώρα.
Comments