Ένα από τα πρωταρχικά προβλήματα που αντιμετώπισε ο άνθρωπος ήταν η εξεύρεση πηγών ενέργειας, ώστε αρχικά να ζεσταθεί, εν συνεχεία να παρασκευάσει την τροφή του και τελικά να μπορέσει να διευκολύνει την ζωή του και να δημιουργήσει τον πολιτισμό.
Έτσι ξεκίνησε από την καύση του ξύλου και κατέληξε στην εκμετάλλευση του πετρελαίου, μια από τις πιο αξιοποιήσιμες και εύχρηστες πηγές ενέργειας. Τον 20 αιώνα όμως, η αλματώδης ανάπτυξη που επέφερε η βιομηχανική επανάσταση, η ζήτηση ενέργειας αυξήθηκε με τρελούς ρυθμούς.
Δύο ήταν τα αποτελέσματα. Αφ’ ενός η εξάντληση των κοιτασμάτων των συμβατικών καυσίμων του πλανήτη, και αφ’ εταίρου η ρύπανση της ατμόσφαιρας από τα κατάλοιπα της καύσιμης ύλης και η βαθμιαία επιδείνωση των περιβαλλοντικών προβλημάτων.
Η ανάγκη για εξοικονόμηση ενέργειας και η προστασία του περιβάλλοντος γίνεται όλο και πιο επιτακτική στις μέρες μας προκαλόντας τη στροφή των σύγχρονων κοινωνιών στην αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και στην προσπάθεια μείωσης της κατανάλωσης της.
Το 36% της ενέργειας παγκοσμίως καταναλώνεται από τα κτήρια και αυτό αποτελέι δείγμα της αναγκαιότητας ενεργειακής αναβάθμισής τους. Επίσης ιδιαίτερα σημαντική είναι και η μεγάλη επιβάρυνση της ατμόσφαιρας με ρύπους διοξειδίου του άνθρακα (CO2), υπεύθυνους για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αφού ποσοστό σχεδόν 40% των συνολικών εκπομπών παγκοσμίως οφείλονται στην κατασκευή και λειτουργία των κτηρίων όπως φαίνεται και από το Σχήμα 1-1.
Επίσης ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στη συνολική ενεργειακή κατανάλωση των κτιρίων το μεγαλύτερο ποσοστό κατέχει η θέρμανση/ψύξη των χώρων (69%), ενώ ακολουθούν με σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά, η παραγωγή ζεστού νερού (15%), οι ηλεκτρικές συσκευές και ο φωτισμός (11%), καθιστώντας ετσι, την εξοικονόμηση ενέργειας στον τομέα αυτό, άμεση προτεραιότητα τόσο των μηχανικών όσο και των χρηστών.
Η ΕΕ αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα επέμβασης στην ενεργειακή απόδοση του κτηριακού τομέα, ψήφισε το 2010, Οδηγία με την οποία θέσπισε συγκεκριμένες δράσεις για να αξιοποιηθεί το μεγάλο ανεκμετάλλευτο δυναμικό εξοικονόμησης ενέργειας στα κτήρια. Με την ίδια Οδηγία εισήγαγε και τον όρο κτήριο σχεδόν μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης.
Τι είναι λοιπόν το κτήριο σχεδόν μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης (nZEB); Βάσει της κοινοτικής Οδηγίας 2010/31/ΕΕ (άρθρο 2):
"Κτήριο με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενέργειας" είναι ένα κτίριο με πολύ υψηλή ενεργειακή απόδοση του οποίου η σχεδόν μηδενική ή πολύ χαμηλή ποσότητα ενέργειας που απαιτείται για την κάλυψη των ενεργειακών του αναγκών, καλύπτεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιλαμβανομένης της ενέργειας που παράγεται επιτόπου ή πλησίον του κτιρίου.
Στη συνέχεια η ΕΕ ενίσχυσε την Οδηγία με διαδοχικές επιπρόσθετες διατάξεις από το 2010 και μετά, προτείνοντας ενισχυμένα ή νέα μέτρα για την επίσπευση των βελτιώσεων της ενεργειακής απόδοσης μέσω της ανακαίνισης των κτηρίων, για μία ανταγωνιστική οικονομία χαμηλών εκπομπών CO2 μέχρι το 2050.
Ένα net Zero Energy Home καταναλώνει περίπου 90% λιγότερη ενέργεια από ένα συμβατικό σπίτι και η κατασκευή του κοστίζει συνήθως περισσότερο.
Καθώς όμως η ζήτηση για αυτά τα σπίτια μεγαλώνει και οι τεχνικές και τα υλικά κατασκευής τους εξαπλώνονται, το σημερινό κόστος αναμένεται να μειωθεί. Στη λειτουργία και τη συντήρηση αντίθετα, το κόστος του nΖΕΗ είναι αισθητά μικρότερο έναντι του συμβατικού σπιτιού.
Έχοντας λοιπόν κατανοήσει πλήρως την πηγή του προβλήματος αλλά και έχοντας πλέον στα χέρια μας τα κατάλληλα εργαλεία και τεχνολογίες για την αντιμετώπισή του το μόνο που μένει είναι να δράσουμε. Μια νέα εποχή για τα κτήρια έφτασε και μας περιμένει να την ανακαλύψουμε. Τι περιμένουμε λοιπόν;!
Comments