Πρόκειται για εκρήξεις πλάσματος σε μορφή ηλιακής ενέργειας και χαρακτηριστικό τους γνώρισμα αποτελεί το ότι παρατηρούνται ως εκρήξεις λάμψης. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να χτυπήσουν στη Γη, δηλαδή συνήθως την προσπερνούν.
Όταν οι εκρήξεις πρωτονίων, μια κατηγορία ηλιακών σωματιδίων, προσκρούουν με μεγάλη ταχύτητα στα μαγνητικά πεδία της Γης, προκαλούν ένα συναφές φαινόμενο, τις ηλιακές καταιγίδες ακτινοβολίας (solar radiation storms) και τις γεωμαγνητικές καταιγίδες (geomagnetic storms) όπου παρεμποδίζουν ραδιοσυχνότητες προκαλούν διαταραχές στα γήινα συστήματα εδάφους και στα συστήματα επικοινωνίας, ενώ δεν έχουν άμεσες συνέπειες στον άνθρωπο. Όταν το μαγνητικό πεδίο μιας στεμματικής εκπομπής μάζας κατευθύνεται νότια και είναι αντίθετο από αυτό της περιοχής του γήινου στο οποίο στοχεύει, τότε η ενέργεια συσσωρεύεται στους πόλους, αλλάζοντάς το για μερικές μέρες. Οι μαγνητοσφαιρικές υποκαταιγίδες (magnetic substorms) συμβαίνουν όταν ηλεκτρόνια και πρωτόνια μαζί με ενεργειακά σωματίδια από ηλιακές καταιγίδες συγκρούονται, αντιδρούν με στοιχεία και στη συνέχεια δημιουργούν ένα άλλο φαινόμενο, το σέλας (aurora).
Ένα ισχυρό κύμα ενεργειακών σωματιδίων από ηλιακές εκλάμψεις, σημαίνει πως θα ευθυγραμμιστεί με μαγνητικά πεδία της Γης. Τότε είναι δυνατό να προκαλέσει προβλήματα σε ηλεκτρικά δίκτυα, καθώς βγαίνουν εκτός λειτουργίας οι μετασχηματιστές τους και είναι δύσκολο να επανέλθουν ενώ επηρεάζει και το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού (gps) και γενικότερα σε κάθε είδος υποδομής και υπηρεσίας ακόμη και στους υποθαλάσσιους σωλήνες ύδρευσης με ηλεκτρικές αντλίες.
Ένα τέτοιο εκτεταμένο ηλεκτρικό «μπλακ-άουτ» είχε συμβεί σε όλη την καναδική επαρχία του Κεμπέκ το 1989 και ένα δεκαπλάσιας ισχύος τέτοιο περιστατικό είχε λάβει χώρα το 1859 (γνωστό ως «συμβάν Κάρινγκτον»), που θεωρείτο μέχρι σήμερα η πιο ισχυρή γνωστή γεωμαγνητική καταιγίδα που έπληξε τη Γη.
Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τέτοιες ηλιακές εκρήξεις είχαν συμβεί κατά καιρούς και έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στον πλανήτη μας. Προηγούμενες έρευνες έχουν βρει ενδείξεις για άλλες δύο πιο πρόσφατες ισχυρές ηλιακές καταιγίδες, μια περίπου το 993-994 μ.Χ. και άλλη μία το 774-775 μ.Χ. Η τελευταία, καθώς και η παλαιότερη του 660 π.Χ., εκτιμάται ότι είχαν περίπου δεκαπλάσια ισχύ σε σχέση με την ισχυρότερη της σύγχρονης εποχής, κάτι όμως που δεν είχε επηρεάσει σημαντικά τους τότε πολιτισμούς αφού η εξάρτισή τους με την τεχνολογία ήταν μηδενική.
Αυτά τα τεράστια φαινόμενα αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο χαρακτηριστικό του Ήλιου για τα οποία είναι ανάγκη να γίνει περεταίρω έρευνα και ανάλυση για τη διαμόρφωση της στατιστικής τους εμφάνισης αφού μια τέτοια ηλιακή καταιγίδα αν είχε συμβεί σήμερα θα είχε σοβαρές επιπτώσεις για την κοινωνία και την υψηλή τεχνολογία της όπως χαρακτηριστικά έχουν αναφέρει επιστήμονες. Το 2012 η παγκόσμια οικονομία γλίτωσε πάνω από δυο τρισεκατομμύρια δολάρια, είκοσι φορές πιο πολλά από τις καταστροφές του τυφώνα Κατρίνα, όταν μια πανίσχυρη ηλιακή καταιγίδα πέρασε πολύ κοντά από τον πλανήτη.
Comments